ઘરનાં તો જો કે વાસી દીધેલાં કમાડ છે,જોવી જ હો દશા તો ભીંતોમાં તિરાડ છે.
અશ્રુ પછીનાં સ્મિતનું આ દ્રશ્ય તો જુઓ,વર્ષા પછીનો જાણે કે પહેલો ઉઘાડ છે.
બળતી બપોરે રણમાં બીજું તો શું સાંભરે?આવે છે યાદ એ જ બગીચામાં ઝાડ છે.
લેવો જ પડશે મારે બુલંદીનો રાહ પણ,મારી નજરની સામે દુઃખોનો પહાડ છે.
આ સુખનાં સોણલાં એ ફક્ત સોણલાં નથી,મારા ભવિષ્યમાંથી કરેલો ઉપાડ છે.મરનારનાં ય જૂથ જુદાં હોય છે અહીં,’બેફામ’ એટલે તો કબર ફરતી વાડ છે.
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો