![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMqbYsbqvEWWsFhHkJfXmIBqegpLiMF9m3KNdkFtv-waiLfuL1HwnFDuAfTDq1JQk8IhyphenhyphenYA831xHvltTmwmCNLUA6_DF4TffbJa-CaK3DF3_-6XmXWXR10mHAfMYrxRGpnW106s3_B9Dyc/s320/images.jpg)
આયનાની જેમ હું તો ઊભી’તી ચૂપ
ગયું મારામાં કોઇ જરા જોઈને
ભાનનો તડાક દઈ તૂટી જાય કાચ
એના જોયાની વેળ એવી વાગે
છૂંદણાના મોર સાથે માંડ હું વાત
મને એટલું તો એકલું લાગે
આજ તો અભાવ જેના અંધારે ઊભી છું
પડછાયો મારો હું ખોઇને
આયનાની જેમ હું તો ઊભી’તી ચૂપ
ગયું મારામાં કોઈ જરા જોઈને
એવું તે કેવું આ સિંચાતું નીર
મારા નામનાં સુકાય પાન લીલાં
લેતી આ શ્વાસ હવે એમ લાગે જાણે કે
છાતીમાં ધરબાતા ખીલા
પરપોટો ફૂટે તો જળને શું થાય
નથી જાણ થતી કોઇ દિવસ કોઇને
આયનાની જેમ હું તો ઊભી’તી ચૂપ
ગયું મારામાં કોઈ જરા જોઇને
મનોજ ખંડેરિયા
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો